ژنرال‌های جنگ نرم(۳) / پاتریک کلاوسون؛ تئوریسین ویژه سیاست خارجی آمریکا

آنچه در ادامه از نظرتان می‌گذرد بخش سوم معرفی ژنرال‌های جنگ نرم است که اختصاص به معرفی پاتریک کلاوسون یکی دیگر از استراتژیست‌های دنیای غرب دارد.

پاتریک کلاوسون

تاریخ تولد:

۳۰ مارس ۱۹۵۰

تحصیلات:

مدرک لیسانس از دانشگاه اوبرلین[۱]

مدرک دکتری از دانشگاه جدید تحقیقات اجتماعی[۲]

سوابق علمی و اجرایی :

معاون موسسه مطالعات خاور نزدیک واشنگتن[۳]

اقتصاددان ارشد پیشینِ موسسه پژوهشی سیاست خارجی[۴]

نویسنده ارشد فصلنامه میدل ایست[۵]

اقتصاددان ارشد پیشین ِموسسه تحقیقات سیاست خارجی

پروفسور و محقق پیشین در دانشگاه دفاع ملی[۶]

اقتصاددان پیشینِ بانک جهانی

اقتصاددادن پیشینِ صندوق بین المللی پول

سرمقاله نویس پیشینِ اوربیس[۷]

تالیفات:

ایران در دوران ریاست جمهوری خاتمی: وضعیت نظامی، اقتصادی و سیاسی[۸]

چگونگی بنای عراق جدید پس از صدام[۹]

بررسی جاه‌طلبی‌های هسته‌ای ایران[۱۰]

ارزیابی استراتژیک سال ۱۹۹۷: آستانه و ساختار نیروها[۱۱]

برکندن ریشه‌های لنینیسم و کاشتن درخت آزادی[۱۲]

صنایع کوکایین آند[۱۳]

آماده شدن برای پذیرش یک ایران هسته‌ای[۱۴]

ایران لاهوتی: تداوم و بحران(با تمرکز بر خاورمیانه)[۱۵]

ارزیابی استراتژیک سال ۱۹۹۶: ابزار قدرت ایالات متحده آمریکا[۱۶]

ارزیابی استراتژیک سال ۱۹۹۵: چالش‌های پیش‌روی امنیت ایالات متحده در گذار به قرن جدید[۱۷]

انرژی و امنیت ملی[۱۸]^.

کلاوسون به عنوان یکی از تئوریسین های مؤثر در سیاست خارجی آمریکا محسوب می شود

پاتریک کلاوسون، معاون تحقیقات ِانستیتو واشنگتن در امور خاور نزدیک است. موسسه ای که در کنار موسسه سیاست خاورمیانه، در اصل مورد حمایت لابی حامی اسرائیل (کمیته امور مشترک آمریکا-اسرائیل[۱۹] ،آیپک) قرار دارد. کلاوسون بطور متناوب در مطبوعات و در جلسات کنگره بعنوان متخصص امور خاورمیانه ظاهر می‌شود و بر راهکارهای جنگ طلبانه در مورد ایران تاکید می‌ورزد.

کلاوسون اقتصاد دانی است که با موسسه دست راستیِ تحقیقات سیاست خارجی، بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول، همکاری می‌کند. او بطور مستمر در مورد مسئله هسته‌ای ایران برای نشریاتی مانند فصلنامه میدل ایست[۲۰] مقاله می نویسد؛ نشریه‌ای نیمه آکادمیک که توسط یکی از فعالین تندروی نومحافظه‌کار بنام دانیل پایپز[۲۱] منتشر می‌گردد. وی همچنین به عنوان نویسنده مطالب جالب توجه، برای برخی از رسانه‌ها، مانند مجله فارن پالیسی[۲۲] در نظر گرفته می شود.

کلاوسون به دنبال وارد کردن ایران از طریق گروه های داخلی به جنگ با جهان بین الملل است

در ژانویه سال ۲۰۱۰، تیتر نشریه ارگان موسسه واشنگتن در امور خاور نزدیک این بود: کشش بیشتر برای اقدامات سنجیده شده: اپوزوسیون ایرانی، مسئله هسته‌ای و غرب (ژانویه ۲۰۱۰)[۲۳]. کلاوسون در این مقاله به پیچیدگی‌های سیاسیِ پیش روی مذاکره کنندگان بین المللی میپردازد که در تلاش هستند تا ایران را به مصالحه پیرامون برنامه تسلیحاتی خود قانع کنند. کلاوسون استدلال می‌کند که محاسبات سیاسی داخلی نقش بسیار مهمی در تعیین رفتار رژیم تندرو ایفا می‌کند، بویژه اگر مخالفان سیاسی تمایل داشته باشند که بخاطر توافق دولت در این رابطه با نیروهای خارجی، آنرا مورد حمله خود قرار دهند. کلاوسون می‌گوید: برای پیشرفت، مذاکره کنندگان باید اپوزیسیون ایرانی را با این مساله مجاب سازند که منافع حداکثری آنها وقتی تامین خواهد شد که در قبال تلاش های ایران برای حل مسئله هسته‌ای (حتی اگر این راه حل از سوی دولت کنونی تهران ارائه شود)، مخالفت نورزند. وی می‌افزاید: اپوزیسیون ایرانی ممکن است از طریق حمایت‌های بین‌المللی مورد حمایت و تشویق قرار گیرد. در حالیکه اگر اپوزوسیون در تبدیل وضعیت هسته‌ای به عنوان موضوعی مناقشه برانگیز در ایران موفق شود، آنگاه تندروها ممکن است تمایل بیشتری برای مصالحه با مذاکره کنندگان بین‌المللی داشته باشند.[۲۴]

شرکت کلاوسون در نشست های مختلف درباره اوضاع خاورمیانه به خصوص ایران

ایران

علیرغم راهبردِ محتاطانه منتشر شده در نشریه سال ۲۰۱۰ ، کلاوسون، نسبت به دیگر متون، گفتمان متخاصمانه‌تری در پیش گرفته است. برای مثال، در مصاحبه‌ای که وی با مجله نیویورکر[۲۵] در سال ۲۰۰۶ انجام داد، گفت: “محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور ایران، غربیان را ترسوهایی قلمداد می‌کند که نهایتا از موضع خود کوتاه خواهند آمد.” وی استدلال می‌کند که اگر این بحران شدت یابد، ایالات متحده آمریکا، باید برای برخورد قهرآمیز آماده باشد. کلاوسون در ادامه خاطرنشان می‌سازد که تلاش برای براندازی حکومت و اقداماتی مانند خرابکاری در تاسیسات صنعتی[۲۶] می‌تواند روش خوبی برای مداخله باشد. وی تصریح می‌کند که اگر این تلاش‌ها نتایج مطلوبی در پی نداشت، ایالات متحده باید برای جنگی گسترده‌تر (علی‌الخصوص با در نظر گرفتن آنچه ایرانیان انجام می‌دهند) آماده باشد. وی در همین رابطه می‌گوید: مطمئنا این طرحی برای حمله به کِبک[۲۷] نیست (سیمور هرش، نقشه‌های طراحی شده برای ایران،نیویورکر، هفدهم آوریل ۲۰۰۶).[۲۸]

کلاوسون یکی از محرکین سیاست خارجی آمریکا برای حرکت در مسیر جنگ با ایران

کلاوسون در جلسه استماع در کنگره از تغییر حکومت در ایران حمایت کرد. وی طی اظهار نظری در جلسه استماع کمیته روابط خارجی سنا که در سال ۲۰۰۶ برگزار گردید، بدون ارائه هیچ مدرکی اظهار داشت: از زمانی که انقلاب اسلامی در ایران قدرت را در دست گرفته است، ایران برنامه‌های تسلیحات هسته‌ای خود را، دست کم به صورت مخفیانه شروع کرده است. به زعم وی مسئله اصلی این است: تا چه زمانی حکومت کنونی ایران دوام خواهد آورد؟ (کمیته روابط خارجی مجلس سنا، جلسه استماع با موضوع: ایران هسته‌ای: چالش‌ها و پاسخ‌ها، دوم مارس ۲۰۰۶).[۲۹]

کلاوسون با چشم پوشی از اتفاقاتی که نشان می‌دهد حمایت ایالات متحده برای تغییر رژیم در ایران ناموفق بوده است، گفت: ایالات متحده منافع مهمی (هم استراتژیک و هم معنوی) در حمایت از نیروهای حامی دموکراسی در ایران دارد. وی می‌افزاید: اگر اینطور در نظر گرفته شود که ایالات متحده، نیروهای دموکرات ایرانی در محاصره را توسط انجام توافقی با خودکامگان تندرو برای حفظ منافع ژئواستراتژیک خود رها کرده است؛ این امر، برای برنامه اصلاحات واشنگتن در منطقه، شکست سختی به‌شمار خواهد رفت.[۳۰]

کلاوسون همچنین استدلال می‌کند که ایالات متحده باید اقدامات امنیتی و دفاعی را در کنار مرزهای ایران تقویت کند بدین ترتیب می‌تواند باعث افزایش احتمال عقب نشینی ایران شود؛ چرا که به ایران نشان می‌دهد امنیتش به دلیل اتخاذ مواضع افراطی در قبال مسئله هسته‌ای، مورد مخاطره قرار گرفته است. وی می‌افزاید که یک گزینه پیش رو این است که به دولت‌های عرب در حاشیه خلیج فارس، سیستم های ضدموشکی و دفاع هوایی پیشرفته‌تری فروخته شود. ایجاد شک و شبهه در ذهن سیاست‌سازان ایرانی پیرامون توانایی این کشور برای ادامه ساخت سلاح‌های هسته‌ای، می‌تواند بطور زیادی استفاده از آنها را تحت هر شرایطی (به جز شرایط واقعا وحشتناک) برای تهران پرمخاطره سازد. اقدام دیگر می‌تواند کمک به اسرائیل برای بکاربردن سامانه ضدموشکی ارو[۳۱] و گسترش نسخه‌های جدید و پیچیده‌تر سیستم ضد موشکی باشد.[۳۲]

کتاب نگارش شده توسط کلاوسون درباره موضوع هسته ای ایران

کلاوسون در سخنرانی که در طی جلسه استماع کمیته نیروهای مسلح مجلس سنا[۳۳] درمورد ایران انجام داد، بر بازدارندگی و محاصره تهران تاکید کرد. وی خاطرنشان ساخت: ایالات متحده تقریبا بطور قطعی باید ایران را در آینده نزدیک محاصره کرده و جنگی سرد در مقیاس کوچک با این کشور داشته باشد. وی اضافه کرد: اگر بازدارندگی و محاصره ایران به خوبی صورت پذیرد، شاید دست یافتن به یک توافق دیپلماتیک ممکن شود. به عقیده وی شاید ایالات متحده در آخر تصمیم بگیرد که با ایران هسته‌ای کنار بیاید و در این صورت، محاصره و بازدارندگی این تهدید، امری حیاتی خواهد بود. شاید جلوگیری از برنامه هسته‌ای ایران، ضروری باشد و در این صورت بازدارندگی و محاصره ایران در راستای محدود ساختن توانایی واکنش این کشور پس از این حمله، لازم خواهد بود. کلاسون اینطور نتیجه‌گیری می‌کند: بخاطر اینکه هر گزینه سیاسی، بازدارندگی و محاصره را بعنوان عنصری در خود دارد، بنابراین ایالات متحده باید اقدامات خود را در جهت افزایش قدرت بازدارندگی خود و محاصره ایران بدون وقفه برای رسیدن به هرگونه پیشرفت دیپلماتیک در آینده پیگیری کند (پاتریک کلاوسون، بازدارندگی و محاصره ایران: اقدامی بزودی گریزناپذیر، مقاله تهییه شده برای جلسه استماع کمیته نیروهای مسلح مجلس آمریکا برای بررسی گزینه‌های سیاسی در قبال ایران، هشتم ژوئن ۲۰۰۶).[۳۴]

تلاش و طراحی کلاوسون در اجبار ایران برای ورود به جنگ با آمریکا

کلاوسون بر خلاف برخی نومحافظه‌کاران که استدلال می کنند ایالات متحده نباید رژیم کنونی ایران را به رسمیت[۳۵] بشناسد، عقیده دارد: آمریکا باید اقداماتی اطمینان‌بخش که هم برای ایران و هم برای غرب مفید باشد، (مانند آنچه باعث کاهش تنش میان پیمان سابق ورشو و ناتو در خلال جنگ سرد شد) پیشنهاد دهد.[۳۶]

کلاوسون نویسنده فعالی است که مقالاتش در زمینه موضوعات روز درنشریاتی مثل واشنگتن پست[۳۷]، وال استریت ژورنال[۳۸] و فارن افرز[۳۹] در کنار تعداد زیادی از مطبوعات و روزنامه‌های دیگر چاپ می‌شود. وی همچنین با دیگر جنگ طلبان و نومحافظه کاران برای تهیه رساله در امور مربوط به ایران همکاری می‌کند. در سال ۲۰۰۵، وی با همکاری هنری سوکولسکی[۴۰] ( نماینده تندوری سیاست‌های منع تکثیر و تسلیحات که قبلا در موسسه ملی سیاست‌های عمومی[۴۱] بود) کتابی تحت عنوان: آماده شدن برای پذیرش ایران هسته ایمنتشر کرد. این کتاب توسط موسسه مطالعات استراتژیکِ دانشگاه جنگ ارتش آمریکا به چاپ رسید. در سال ۲۰۰۵ نیز وی کتابی تحت عنوان: ایران لاهوتی: تداوم و بحران با همراهی مایکل روبین[۴۲]، عضو انستیتو تحقیقاتی آمریکا و مشاور در امور ایران و عراق در خلال دوران اول ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش به رشته تحریر درآورد.

کلاوسون در آخرین مقاله خود درباره ایران می نویسد: می بایست به گونه ای با ایران برخورد شود که ایران اولین قدم را برای جنگ با ایالات متحده بردارد و او اول علیه آمریکا شلیک کند.

منابع و مأخذ

[۱]Oberlin College

[۲]New School for Social Research

[۳]Washington Institute for Near East Policy

[۴]Foreign Policy Research Institute

[۵]Middle East Quarterly

[۶]National Defense University

[۷]Orbis

[۸] Iran Under Khatami: A Political, Economic, and Military Assessment (A Washington Institute Monograph) by Patrick Clawson, Michael Eisenstadt, Eliyahu Kanovsky, and David Menashri”.

[۹] How to Build a New Iraq After Saddam by Washington Institute for Near East Policy and Patrick Clawson

[۱۰] Checking Iran’s Nuclear Ambitions

[۱۱] Strategic Assessment 1997: Flashpoints And Force Structure by Hans Binnendijk and Patrick Clawson

[۱۲] Uprooting Leninism, Cultivating Liberty” by Patrick Clawson

[۱۳] The Andean Cocaine Industry” by Patrick Clawson and Rensselaer W. Lee

[۱۴] Getting Ready for a Nuclear Ready Iran

[۱۵] Eternal Iran: Continuity and Chaos

[۱۶] Strategic Assessment 1996: Instruments Of U.s. Power” by Hans Binnendijk and Patrick Clawson

[۱۷] Strategic Assessment 1995: U.s. Security Challenges In Transition” by Hans Binnendijk and Patrick Clawson

[۱۸] Energy and National Security” by Patrick L. Clawson

[۱۹] American Israel Public Affairs Committee (AIPAC)

[۲۰] Middle East Quarterly

[۲۱] Daniel Pipes

[۲۲] Foreign Policy

[۲۳] Much Traction from Measured Steps: The Iranian Opposition, the Nuclear Issue, and the West

[۲۴] Patrick Clawson, “Much Traction from Measured Steps: The Iranian Opposition, the Nuclear Issue, and the West,” WINEP, January, 2010,

http://www.washingtoninstitute.org/pubPDFs/PolicyFocus100.pdf

[۲۵] New Yorker

[۲۶] industrial accidents

[۲۷] Quebec

[۲۸] Seymour Hersh, “The Iran Plans,” New Yorker, April 17, 2006

[۲۹] U.S. Senate Committee on Foreign Relations, “Hearing: A Nuclear Iran: Challenges and Responses,” March 2, 2006, foreign.senate.gov/hearings/2006/hrg060302a1.html

[۳۰] – U.S. Senate Committee on Foreign Relations, “Hearing: A Nuclear Iran: Challenges and Responses,” March 2, 2006, foreign.senate.gov/hearings/2006/hrg060302a1.html

[۳۱] Arrow

[۳۲] – U.S. Senate Committee on Foreign Relations, “Hearing: A Nuclear Iran: Challenges and Responses,” March 2, 2006, foreign.senate.gov/hearings/2006/hrg060302a1.html

[۳۳] Armed Services Committee

[۳۴]– Patrick Clawson, “Deterring and Containing Iran: A Near-Inevitable Task,” prepared comments for the House Armed Services Committee hearing on U.S. policy options toward Iran, June 8, 2006, www.washingtoninstitute.org/templateC07.php?CID=297.

[۳۵] acknowledge

[۳۶] Patrick Clawson, “Iran’s Defiance: The West Has More Options than Just the Extremes, Attack or Appease,” San Diego Union Tribune, April 30, 2006.

[۳۷] Washington Post

[۳۸] Wall Street Journal

[۳۹] Foreign Affairs

[۴۰] Henry Sokolski

[۴۱] National Institute for Public Policy

[۴۲] Michael Rubin