جمهوری آذربایجان پس از ایران دومین کشور شیعه جهان محسوب می‌شود. بر اساس آمار مرکز تحقیقاتی “پیو”، ۹۹٫۲ درصد از مردم کشور جمهوری آذربایجان مسلمان هستند و مابقی مسیحی و پیروان مذاهب دیگرند. علیرغم اینکه اسلام دین رایج این کشور است اما مردم آذربایجان بر اساس قومیت و فرهنگ تقسیم‌بندی شده‌اند و آذربایجان مذهب رسمی ندارد. دولت از سال ۲۰۰۹ حجاب اسلامی در این کشور را به بهانه‌های واهی نظیر پنهان کردن موادمخدر و سلاح ممنوع کرد و بسیاری در تظاهرات علیه ممنوعیت حجاب اسلامی در این کشور بازداشت و زندانی شدند.

صهیونیست ها از آغاز شروع کار خود، به سمت رسانه‌هاى خبرى و تبلیغى رفتند. یکى از سیاست هاى آنها این بود که رسانه‌هاى تبلیغى دنیا را قبضه کنند. امروز این‌گونه است. آنها از اوّلِ کار، یک شگرد تبلیغى را انتخاب کردند که بسیار مهمّ و تعیین کننده بود و تا امروز تأثیرگذار بوده است؛ آن شگرد تبلیغى عبارت است از مظلوم‌نمایى. براى مظلوم‌نمایى، داستان ها و افسانه‌هاى فراوانى جعل شد؛ خبرهایى ساخته شد و تلاش هاى بى‌وقفه‌اى انجام گرفت. امروز هم در نهایت سفّاکى، باز همان تبلیغات ادامه دارد؛ یعنى باز هم مهمترین کار صهیونیستها در دنیاى تبلیغات، مظلوم‌نمایى است.

 

 
در بعد روانى، اسرائیلی ها فعّالیت هاى بسیار مهمّى دارند. همه سیاستمداران، خبرنگاران، روشنفکران، کارگزاران و نخبگان غرب باید در مقابل بناى یادبود کوره آدم‌سوزى سر تعظیم فرود بیاورند؛ یعنى همه، داستانى را که اصل صحّت آن معلوم نیست، مورد تأکید قرار دهند و خود را بدهکار آن داستان قلمداد کنند. اینها روش هایى است که در تبلیغ دارند و همه معطوف به”مظلوم‌نمایى” است.

 

دانیل لیبسکیند، معمار نژادپرست یهودی

موزه یهود برلین، شاهکار جعل تاریخ
یکی از آثار معماری لیبسکیند که با تبلیغات بسیار گسترده رسانه های غربی، به روش های گوناگون به مردم معرفی می شد، موزه یهود برلین می باشد. “موزه یهود برلین” به عنوان یادمانی از یهودیان کشته شده در جنگ جهانی دوم در برلین ساخته شد. لیبسکیند برای طراحی این مجموعه به نشانه‌های بارز زندگی یهودیان توجه کرده‌است که این مظاهر به صورت شکل‌های هندسی زاویه‌دار طراحی شده است.

 

 

 
“مسیر سرگردانی”، از فضاهایی تشکیل شده که پنجره هایی به روبرو دارند. این مسیر ها و پنجره ها به چیز خاصی نمی رسند و هدف آنها القای مفهوم سرگردانی به بازدیدکنندگان است. یکی از ورودی ها، از داخل ساختمان کنار موزه است. این بنا در تضاد با ساختار در هم ریخته موزه قرار می گیرد.بنای موزه بر امتداد خط شکسته‌ای شکل گرفته است که بیان سرگذشت یهودیان در طول تاریخ است.
 

 
می توان در هم ریختن “ستاره داوود” را در فرم کلی این موزه دید و خوانش های متفاوتی از آن داشت.در این موزه شکستن، معنای نشانه ها و رسیدن به بی معنایی و در عین حال خلق معناهایی جدید و چند گانه را می بینیم.با ایجاد یک فضای خالی یا وید که به شکل خطی از میان پلان نامنظم این مجموعه عبور میکند ،جای خالی یهودیان در برلین را یاد آور می شود. طرح موزه یهود، تاریخ یهود را در لفافه ای مظلوم نمایانه با القای غیر مستقیم عنوان می کند، و مخاطبی که پا به آنجا می گذارد، روایت صهیونیستی هولوکاست  را ناخودآگاه می پذیرد.

آکادمی موزه یهودیان برلین، وقتی لیبسکیند در تفکر باطل خود حریص تر می شود.

 

ملکه، موزه یهود دانمارک را افتتاح کرد؛ تداوم مظلوم نمایی و افسانه سازی

 

 
نورگیرهای باریک که به جزیی از عناصر تکرار شونده در آثار “دانیل لیبسکیند” تبدیل شده اند، به صورت سنگ فرش با هدف اتصال درون به بیرون و با مسیری نمادین (به کتاب مقدس) می رسد. داخل موزه هیچ خطوط مستقیمی وجود ندارد. لیبسکیند تعمداً دیوارها را اریب و سقف را با تخته های چوبی شیب دار طراحی کرده است تا بازدید کنندگان احساس کنند در یک قایق ایستاده اند و این تداعی گر تلاطم دریاهایی است که هزاران یهودی از دانمارک تحت اشغال نازی به سمت سوئد بی طرف از آن عبور کرده اند.  
 

بنای یادبود یازده سپتامبر؛ معمار نژادپرست یهودی، پیشنهاد دهنده طرح
پیشنهاد طرح کلی “موزه ۱۱سپتامبر” توسط معمار یهودی، دانیل لیبسکیند صورت گرفت و ساخت این موزه در مرکز تجارت جهانی آغاز گردید. دو استخر بزرگ مربع شکل در محل فونداسیون برج های دوقلو ساخته شد که آبشارهایی از چهار طرف این استخر به مرکز آن سرازیر می شود و هدف اصلی طراحی این استخر، “بازتابش فقدان” عنوان شده است. بدین ترتیب که ۲۹۸۳ اسم بر روی ۷۹ صفحه برنزی، دو استخر آبی که در محل سابق برج های دو قلو ساخته شده اند را در بر گرفته اند. معماران با این شیوه نام قربانیان حادثه ۱۱سپتامبر را در معرض دید همگان قرار داده اند.
 

 
رژیم صهیونیستی و کلاه گشادی که بر سر کشورهای غربی می رود  
برآوردن نیاز اسرائیل در مورد امنیّت روانى، هزینه های کلانی را به کشورهای غربی تحمیل کرده است. تجربه اروپا در این مورد، عبرت‌آموز است. دولت آلمان صد و پنجاه میلیارد مارک به عنوان خسارت به یهودیان داد؛ اما خسارت یهودیان از آلمان هنوز تمام نشده است؛ باز هم خسارت طلبکارند و باید به آنها داده شود! آنچه یهودیان با آلمان کردند، کم و بیش با برخى کشورهاى اروپایى دیگر – مثل اتریش، سوئیس، فرانسه، حتّى تا چند سال قبل با واتیکان – نیز انجام دادند. همه باید خسارت بدهند؛ این خسارت تمام شدنى نیست!

منبع: مشرق