دانلود سخنرانی استاد رائفی پور با موضوع “آسیب شناسی فاطمیه” در خمینی شهر(۲۰ اسفند۹۲) با لینک مستقیم

دانلود تصویری با لینک مستقیم و حجم ۴۱۱ مگابایت

دانلود صوتی با لینک مستقیم و حجم ۲۱ مگابایت

 

اللهم عجل لولیک الفرج

منبع: فاراقلیط

۲۳ اسفند ماه، سال گشت شهادت مردانی که که تصویر آنان را پیش رو دارید:
از راست؛ شهید «ناصر شیری» ، شهید «کاظم نجفی رستگار» و شهید «حسن بهمنی»
مردانی که در ساحل شرقی رودخانه ی «دجله»، هم زمان و در کنار هم، بال در بال ملائک گشودند. پیکرهای سوراخ سوراخ و غرق در خونِ دوتایشان به تهران برگشت اما، ۱۳ سال طول کشید، تا چند قطعه استخوان از «کاظم رستگار» به لطف «کمیته جستجوی مفقودین»، پیدا  و در بهشت زهرای تهران دفن شود.
 مردانی که ۴۰-۵۰ روز قبل از شهادتشان، در زمره‌ی به‌ترین فرماندهانِ رزمنده‌گان تهران قرار داشتند اما زمانی که به منطقه عملیاتی «بدر» آمدند، فقط بسیجیانِ ساده‌ی حضرت روح‌الله بودند.
مردانی که عشقشان به امامشان را خشمشان عوض نکردند.
مردانی که پیشانی بند «لبیک یا خمینی» را با تحلیلشان تاخت نزدند.
مردانی که گلایه هایی داشتند اما وقتی انگشت حجتشان به علامت سکوت بالا رفت، یک کلام دیگر دم نزدند و در رکابش ماندند و با پایانی سرخ، معرفت خود را به رخِ مدعیان کشیدند.
مردانی که با شهادت مظلومانه و غریبانه شان، نقشه‌ی راهِ « ولایت پذیری» را این گونه ترسیم کردند که آزمونِ مدعیانِ «ولایت مداری»، آن زمان آغاز می شود که «ولی»، حکمی کند که مطابق بر تشخیص تو نباشد…
بگذریم…

«رستگار» و «بهمنی» و «شیری»، ۳۰ سال است که در جوار رحمتِ حضرت حق، و پای سفره ی «سیدالشهدا(صلوات الله علیه)» متنعم اند و به دنیا و دنیا‌پرستان خنده‌ی مستانه می زنند اما بد نیست این روزها، به بعضی ها (و شاید خیلی ها) یادآوری شود که حق و حقوقی از این سه علمدار، برگردن دارند و باید از آنان حلالیت بطلبند.

همان ها که در برابر خرده گیری های این عزیزان، رسم معرفت و هم‌سنگری را به جا نیاوردند.
همان ها که حرف های حساب این سه نفر را، بدون رعایت انصاف، با خرده شیشه های بی‌خردانه مخلوط کردند تا از وزن و متانتِ استدلال های هوشمندانه‌ی آنان بکاهند.
همان ها که در «مقر [...]» صدای ناکوکِ کوتوله‌ای بی ریشه و هویت را (که امروز کارش به انکار «امام زمان» کشیده)، آن قدر بلند کردند تا کسی آوای دلسوزانه‌ی سردارانِ لشکر «سیدالشهدا(صلوات الله علیه)» را نشنود.
همان هایی که هیچ گاه راست و حسینی، گوش جان نسپردند به حرفِ دلِ این سه فرمانده‌ی تهرانی و هم‌سنگرانشان.
همان ها که از فردای قرائت پیامِ امام در «پاده‌گان [...](روحی له الفداء)» از سکوت و اطاعتِ این سربازانِ روح الله را، برداشتِ غلط کردند و حتی شهادتِ مردانه‌ی آنان در خطوط مقدم نبرد، آنان را از اشتباه درنیاورد.
همان هایی که تا سال ها بعد از «عملیات بدر»، نامی نبردند از «رستگار» و «بهمنی» و «شیری» و یادی نکردند از آنان، تا در پسِ پرده‌ی گم نامی نگاهشان دارند.
همان هایی که وقتی فرماندهانِ مستعفی، با کسوتِ بسیجی در خط مقدمِ نبرد حاضر شدند، با آنان مهربانی نکردند و از بغضِ سنگینِ غربتِ آنان ، دست‌کم با نگاهی برادرانه و سلامی گرم،  کم نکردند.
همان هایی که حتی وقتی که پیکرِ «کاظم رستگار»، ۹ سال پس از پایانِ جنگ به تهران آمد، حداقل به ادبِ سربازی، در مراسم تشییع او حاضر نشدند.
همان هایی که امروز هم در ادای حقِ این فرماندهان صبور و پیش‌کسوتِ سپاه _که بر بسیاری سردارانِ جنگ، حق استادی دارند_کوتاهی می کنند و برای روشن شدنِ حق‌طلبی و حسن‌ِتدبیر آنان، قدمی برنمی دارند.
همان هایی که شاید امروز هم نفهمیده اند، اگر به جای دست رد زدن به سینه‌ی پرچمدارانِ لشکر «سیدالشهدا(صلوات الله علیه)»، دست در دست آنان می گذاشتند، کارنامه دست‌آوردهایشان، نمرات قابل قبول‌تری داشت.
همان هایی که [...]
باز هم بگذریم
اما

شما ای سردارانِ غریبِ لشکر «سیدالشهدا(صلوات الله علیه)»!
حضرات «حسن بهمنی»، «کاظم رستگار» و «ناصر شیری»!
جان به فدای جان های تابناک و دل های شکسته‌ی شما
سینه های دریده و سرهای مُنشقِ شده‌ تان در نبرد با دشمنانِ دین خدا، گواهی است بر مرامِ حیدری شما.
عیشِ جاودان  در بارگاهِ قربِ حضرت حق (جل و علا) گوارای وجوتان باد. شما اسطوره‌گان «ولایت مداری» و «ولایت پذیری» هستید. ما راه و رسم وفای بر بیعت و پیمان را از شما به خوبی آموحته ایم.

 

 

فیلم علمی- تخیلی “پرومتئوس” فرضیه‌های مربوط به خاستگاه انسان و روابط آن با موجودات فرازمینی را مورد کنکاش قرار می‌دهد. هرچند ممکن است اغلب افراد این فرضیه را “موهوم و خیالی” پندارند، اما در این فیلم نکات بسیاری وجود دارد که در واقع از لحاظ نمادین بیانگر باورها و فلسفه‌های زرسالاران حاکم بر سیاست های پنهان جهان است. در این گزارش نگاهی اجمالی به جنبه‌های آشکار و غیر آشکار فیلم پرومتئوس خواهیم داشت.

این فیلم ماجرای دانشمندانی را بازگو می‌کند که در غاری آثار باستانی را کشف می‌کنند که بر روی آنها تصاویر مسافرانی از سیاره دیگر حک شده است. این دانشمندان برای تحقیق و مطالعه پیرامون آثار باستانی مکشوفه با حمایت مالی یک موسسه بزرگ و معروف به یک ماموریت فضایی می‌روند تا سیاره موردنظر را پیدا کنند و پاسخ سوالات مهم خود را از موجودات بیگانه جویا شوند. این فرضیه مبتنی بر تئوری‌های علمی فضانوردان دوران باستان است که هزاران سال قبل آن را مطرح کرده بودند مبنی بر اینکه انسان‌های زمینی با نژاد برتری از بیگانگان در ارتباط بودند.

همانطور که از عنوان این فیلم بر می‌آید، پرومتئوس آکنده از نشانه‌های روش‌شناسی و نمادگرایی است که به این فیلم جلوه‌ای از تعلیق و رمز و راز می‌بخشد. هرچند این فیلم در ظاهر به سفر انسان به فضا با هدف جستجو و یافتن موجودات بیگانه می‌پردازد اما پرومتئوس را می‌توان در واقع استعاره‌ای از روشنگری معنوی دانست که توسط جوامع علاقمند به علوم خفیه تجسم می‌یابد. حال بیائید به مفاهیمی که در این فیلم مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند، نگاهی بیاندازیم.

مهندسان؟

پرومتئوس با تصویری از پراکنده شدن سلولهای بنیادین خلقت انسان در زمین توسط یک موجود انساگونه غول پیکر فضایی که با وسیله­ای شبیه به بشقاب پرنده به اینجا آمده است، آغاز می­شود. دکتر شاو و گروهش در آثار به جا مانده از تمدنهای مختلف باستان نشانه­های یک معبود آسمانی را در کهکشانی دور رصد کرده ­اند. آنها با سفینه­ای راهی آنجا می­شوند تا “مهندسین” انسان یا همان خدایان خالق نوع بشر را بیابند.

منطق اصلی فیلم درباره خلقت انسان­ها توسط این مهندسین که در تعارض با ایمان مسیحی دکتر شاو قرار می­گیرد، این فیلم را به یک مجموعه اعتقادی کفراندیشانه و خرافی تبدیل می­کند که در تقابل صریح با آموزه ­های ادیان وحیانی است؛ مجموعه اعتقادی­ ای که مشابه آن را می­توان در تعالیم شرک ­آلود پیشامسیحی و فرقه­های نوظهور دهه­های اخیر به خوبی مشاهده کرد. در واقع این فیلم را باید کدگشایی از چهار قسمت پیشین بیگانه­ ها به شمار آورد.

منشأ تمام وحشت و زشتی موجودات بیگانه در قسمتهای اول تا چهارم در اینجا به مهندسین یا همان خالقین انسان بازگشت داده می­ شود. اسکات در مصاحبه­ ای گفته بود که پیشتر قصد داشته نام بهشت یا آسمان را برای فیلم انتخاب کند. او دلیل این کار را اینگونه توضیح داده بود که در این فیلم ما متوجه می­شویم بهشت هم ممکن است بر خلاف تصور ما جایی شوم و شیطانی باشد. همچنان که دیده می­شود خود اسکات تأکید دارد که قصد داشته مفاهیم عمومی دینی را در ذهن مخاطبان به چالش بکشد.

 

یک موجود بیگانه با یک سفینه غول پیکر بر روی کره زمین فرود می‌آید. موجود بیگانه پس از نوشیدن مایع آن را کاملاً‌ تجزیه کرده و محتوای آن را به درون آب می‌ریزد.

موجود بیگانه این مایع عجیب را تا کوچکترین ذرات تشکیل‌دهنده یعنی در سطح مولکول DNA تجزیه نموده و برای خلق گونه جدیدی از حیات آن را با آب کره زمین در هم می‌آمیزد.

مولکول‌های میکروسکپی DNA این مایع عجیب در درون آب از لحاظ بیوژنتیکی واکنش می‌دهد و در ادامه تک سلول‌های درون آب بتدریج تکثیر می‌یابند. این صحنه در واقع بیانگر فرضیه اصلی سازندگان فیلم در خصوص نحوه شکل‌گیری حیات انسان بر روی کره زمین است.

در صحنه تیتراژ فیلم، تک سلولی به تصویر کشیده می‌شود که در حال تکثیر خود است و حیات را بر روی کره زمین بنیان می‌نهد.

در ادامه، فیلم با پخش سریع تصاویر به سال ۲۰۸۹ می‌رسد جائیکه دو باستان‌شناس، با نقش آفرینی “الیزابت شاو” و “چارلی هالووی” در حال کاوش غاری در اسکاتلند هستند‌. در داخل این غار، باستان‌شناسان نگاره‌ای را کشف می‌کنند که توسط مردی غارنشین حک شده بود. در این تصویر منقوش، انسان‌ها نگاه خود را به ستاره‌ای دوخته‌اند که در آسمان در حال شکل‌گیری است. محققان درمی‌یابند که نحوه شکل‌گیری این نوع ستاره خاص را می‌توان در هنر برخی فرهنگ‌های کهن جست.

نحوه شکل‌گیری ستاره موردنظر در این نقاشی شبیه به هنر مصریان باستان، سومری‌ها و سرخپوستان مایا است.

باستان‌شناسان معتقدند که بیگانگان (آنها را “مهندس” می‌نامند) از فرآیند شکل‌گیری این ستاره خاص موجودیت یافته و پس از آن حیات انسان را بر روی کره زمین شکل می‌دهند. این کشف جدید آنها را وامی‌دارد تا عازم یک ماموریت فضایی شوند بلکه سیاره موردنظر را پیدا کرده و بتوانند پاسخ سوالات خود را از مهندسان جویا شوند.

فرضیه این فیلم تا حدود زیادی از تئوری الحادی “فضانوردان دوران باستان” الهام می‌گیرد که در اصل نویسندگانی همچون “اریک فون دانکن” و “رابرت تمپل” آن را مطرح کرده بودند. آنها معتقد بودند انسان یا توسط موجودات سیاره دیگری خلق شده است یا با “کمک” آنها پا به این کره خاکی نهاده است.

ریدلی اسکات؛ کارگردان فیلم پرومتئوس

 

به نظر می‌رسد ریدلی اسکات، کارگردان فیم پرومتئوس، این فرضیه را قبول دارد. وی در گفتگو با “هالیوود ریپورتر” اظهار داشت:

هالیوود ریپورتر: “فیلم بیگانه ریدلی اسکات از تئوری فضانوردان دوران باستان الهام گرفته است.”

ریدلی اسکات کارگردان پرومتئوس همواره در هالیوود به موضوعات خاص سیاسی، تاریخی، نظامی و امنیتی پرداخته است. بازخوانی نوین جنگهای صلیبی در قلمرو آسمان، پرداختن به موضوع خاورمیانه در فیلم پیکره ای از دورغ، بازخوانی سینمایی تاریخ سیاسی رم به عنوان پشتوانه غرب جدید در فیلم گلادیاتور و اعاده حیثت از شکست نظامی امریکا با فیلم سقوط شاهین سیاه کمترین دلایل این مدعاست که در کارنامه اسکات به چشم می­خورد.

حال بیائید نگاهی دقیق‌تر به تئوری فضانوردان دوران باستان بیاندازیم.

فضانوردان دوران باستان

طرفداران تئوری فضانوردان دوران باستان بر این باورند که بخش اعظم فرهنگ، دین و دانش بشری به جای مانده از “فرهنگ مادر” دنیای بیگانگان است. آثار تاریخی کهن نظیر “استون هج” (نام آثار باستانی دوران نوسنگی در دشت سالیسبوری انگلیس)، جزیره ایستر در جنوب اقیانوس آرام و اهرام بزرگ جیزه به عنوان فناوری کاملاً پیشرفته عصر خویش تلقی گردیده و نشانه‌ای از ارتباط انسان با بیگانگان محسوب می‌شوند.

اریک فون دانکن همچنین ادعا می‌کند که هنر باستانی و پیکرنگاری در سراسر جهان شامل تصاویری از سفینه‌های فضایی، مخلوقات باهوش غیرانسان و فناوری‌های پیشرفته است. وی ادعا می‌کند فرهنگ‌هایی که با سایر فرهنگها ارتباط نداشتند، در هنر خود موضوعات مشابهی را دنبال می‌کردند و این مسئله ثابت می‌کند که منبع دانش آنها مشترک است.

باستان‌شناسان در غاری در کشور ایتالیا تصویر منقوشی را یافتند که ادعا می‌شود سفر فضانوردان دوران باستان به کره زمین را به تصویر کشیده است. این اثر باستانی احتمالاً الهام‌بخش نقاشی درون همان غاری است که در فیلم پرومتئوس شاهد آن هستیم.

ادعا می‌شود مصریان دوران باستان در خط نقاشی‌های خود ماشین‌های پرنده را به تصویر کشیده‌ بودند.

در فیلم پرومتئوس، شباهت بین آثار باستانی مصری‌ها، مایاها، سومری‌ها و سایر تمدنها تیم تحقیقاتی را وسوسه می‌کند تا به فضا سفر کرده و “مهندسان” خالق انسان را جستجو کنند.
طرفداران تئوری فضانوردان دوران باستان ادعا می‌کنند که در بسیاری از آثار مکتوب دینی عصر  باستان به مسافرانی از فضا اشاره شده است. از جمله آنها می‌توان به کتاب پیدایش و کتاب خنوخ  اشاره کرد که هر دوی آنها از موجودات عظیم‌الجثه اسرارآمیز موسوم به نفیلیم نام می‌برند.

ناظران و نفیلیم

کتاب پیدایش به حیات موجوداتی عظیم‌الجثه موسوم به نفیلیم بر روی کره زمین اشاره دارد(البته در نسخه شاه جیمز از اصطلاح موجودات غول پیکر استفاده می‌شود). از این موجودات به عنوان جانوران دو رگه‌ای یاد می‌کنند که حاصل آمیزش بین زنان کره زمین و “پسران خدا” است.

 

در جلد سیزدهم، واژه نفیلیم یکبار دیگر اشاره می‌شود و از آنها به عنوان موجودات عظیم‌الجثه ویرانگری یاد می‌شود که از انسان‌های معمولی کاملاً متفاوت هستند:

 

کتاب مجعول و دروغین خنوخ درباره نفیلیم، خاستگاه آنها و ناظران به تفصیل شرح می‌دهد. با توجه به محتوای این کتاب که قدمت آن به ۳۰۰ سال پیش از میلاد باز می‌گردد، ناظران گروهی متشکل از ۲۰۰ تن از “پسران خدا” بودند که از فرمان پروردگار سرپیچی کردند و برای آمیزش با زنان به زمین تبعید شدند. به آنها گفته شده بود که مهارت‌های پیشرفته همچون فلزکاری، آرایشگری، جادوگری، طالع‌بینی، نجوم و هواشناسی را به انسان بیاموزند. از آنجائیکه این ناظران از فرمان خداوند سرپیچی کردند، آنها را فرشتگان سقوط کرده نیز نامیدند.

نفیلیم همان فرزند ناظران هستند که موجوداتی غول پیکر بوده و در بین انسان‌ها زندگی می‌کردند. در نهایت آنها به موجوداتی خطرناک و ویرانگر برای کره زمین تبدیل شدند و گفته می‌شود که “همه دستاوردهای بشریت” را به زوال کشاندند. خداوند با هدف بیرون راندن این موجودات از کره زمین (همراه با انسانهایی که با آنها آمیزش کردند) سیل عظیمی را به راه انداخت اما برای تضمین بقای بشریت قبل از واقعه به حضرت نوح هشدار داد تا کشتی خود را بسازد.

در اثر مکتوب دیگری از یهودیان باستان یعنی کتاب یوئیل  آمده است که ۱۰ درصد از ارواح جدا شده از بدن نفیلیم‌ها مانند شیاطین اجازه یافتند پس از وقوع سیل همچنان بر روی زمین باقی بمانند و تا روز رستاخیز تلاش کنند انسان‌ها را به گمراهی و بیراهه بکشانند. آیا به همین دلیل است که نخبگان علوم خفیه تمایل بسیاری برای به فساد کشاندن عوام از طریق مادیات و انحراف جنسی دارند؟

پس، ناظران و نفیلیم چه کسانی بودند؟ اغلب پژوهشگران تفاسیر متفاوتی از جمله طبقه‌ای از انسان‌های ثروتمند،‌شیاطین یا نژاد برتر دوران باستان را در مورد آنها مطرح کرده‌اند. طرفداران تئوری فضانوردان دوران باستان معتقدند که آنها در واقع بیگانگانی بودند که با هدف نظارت بر روند تکامل انسان به کره زمین فرستاده شدند– از اینرو آنها را “ناظران” نامیدند.

فرضیه پرومتئوس نیز تا حدود زیادی از این تئوری الهام گرفته است بطوریکه بیگانگان در این فیلم به صورت موجودات غول پیکری به تصویر کشیده شده‌اند که برای خلق و آموزش انسان به زمین فرستاده شدند.

 

سرنشینان سفینه فضایی با یکی از “مهندسان” موردنظر خود یعنی یکی از بیگانگان غول پیکر روبرو می‌شوند. متاسفانه، بیگانه در این فیلم پیرامون خاستگاه بشریت هیچ صحبتی با آنها نکرد و سر دیوید را از بدنش جدا کرد(نفر سمت چپ)

فهمیدن این مسئله که بیگانگان در روند تکامل انسان نقش داشتند، فقط از زاویه علمی مهم نیست بلکه از لحاظ معنوی نیز حائز اهمیت است زیرا احتمالاً این ادعا می‌تواند بسیاری از مذاهب دینی را به طور کامل مهجور گرداند. همه نظام‌های اعتقادی زیر سوال خواهند رفت یا حداقل از “زاویه بیگانگان” اصلاح خواهند شد.

معمای معنویت

ابعاد معنوی این ماموریت فضایی در صحنه‌های مختلف فیلم که ارتباط دین مسیحیت را با موضوع بیگانگان پیوند می‌دهد، با زیرکی خاصی به نمایش در آمده است.

در آغاز سفر، فرمانده سفینه در حال تزئین یک درخت کریسمس است. مافوقش با لحن خاصی از او می‌پرسد: “این دیگر چیست؟” که فرمانده پاسخ می‌دهد: “درخت کریسمس است!”

این حقیقت که ماموریت فضایی قهرمانان این فیلم که قرار است تاریخ را تغییر دهد در ایام کریسمس اتفاق می‌افتد، به فیلم رنگ و بوی مذهبی می‌بخشد.

 
الیزابت شاو، قهرمان فیلم، با افتخار و به طرز قابل توجهی صلیبی را به گردن خود می‌آویزد. این گردن‌آویز در فیلم به نماد معنویت تبدیل می‌شود که در واقع از دستاوردهای این ماموریت است.

زمانیکه سفینه به مقصد می‌رسد، سرنشینان سفینه فضایی ساختمان متروکه‌ای را پیدا می‌کنند که حاصل کار تمدن بیگانگان است اما در داخل آن اجساد موجودات بیگانه را می‌یابند. پس از انجام آزمایش بر روی یکی از این اجساد، آنها می‌فهمند که بیگانگان در واقع همان بنیانگذاران حیات بشری بر روی کره زمین هستند. به عبارت دیگر، تئوری فضانوردان دوران باستان صحت دارد مبنی بر اینکه بیگانگان سیاره دیگر همان ” آفرینندگان” انسان هستند. زمانیکه الیزابت نتیجه بررسی را به اطلاع دوست پسر خود چارلی می‌رساند، وی بلافاصله اعتبار صلیب دور گردن او را زیر سوال می‌برد:

از اینرو، الیزابت تضادی بین اعتقاد به مسیحیت و تئوری فضانوردان دوران باستان قائل نیست. وی همچنان معتقد است که خدا اولین خالق عالم است … اما در عین حال باید بیگانگان را نیز به این معادله اضافه کند.

 آنچه که قهرمانان فیلم نمی‌دانند این واقعیت است که DNA بیگانه توسط دیوید به درون بدن چارلی تزریق شده است.

پیش از آنکه چارلی با الیزابت در اقامتگاهش دیدار کند، دیوید، همان روبات فضول و کنجکاو فیلم، چارلی را فریب داده و ترغیب می‌کند تا نوشابه حاوی DNA بیگانه را بنوشد بنابراین از آنها نوزادی نیمه انسان و نیمه بیگانه به دنیا می‌آید. به درخت کریسمس در دورنمای تصویر توجه کنید.

الیزابت ظرف مدت کوتاهی متوجه می‌شود که بارداری او کاملاً اشتباه بوده است زیرا کودک درون بدن او انسان نیست و رفتاری کاملاً خصمانه با او دارد. با توجه به این حقیقت که این ماموریت در ایام کریسمس اتفاق می‌افتد، الیزابت به زنی ضد مریم مقدس تبدیل می‌شود … نه ضد نفیلیم.

الیزابت پس از اطلاع یافتن از بارداری خود صلیب را از گردن بیرون آورده و آن را در گوشه‌ای قرار می‌دهد. از لحاظ نمادین این صحنه به معنای آنست که اعتقاد به دین مسیحیت دیگر برای او محلی از اعراب ندارد.

الیزابت تلاش می‌کند تا این هیولا را “سقط کند” اما ماموریت آنها مسیر هولناکی را در پیش گرفته و همه افراد به جز الیزابت جان خود را از دست می‌دهند. الیزابت تقریباً پس از آنکه به مرز یاس و نومیدی نزدیک می‌شود، ظاهراً دچار تحول معنوی شده و با خود تصمیم می‌گیرد تا حقیقت را درباره این موجودات بیگانه کشف کند. از قرار معلوم، بیگانگان مدتها قبل انسان را رها کرده و حتی قصد داشتند تا کره زمین را نابود کنند. مسئله‌ای که با روند تکامل انسان کاملاً‌ در تضاد است.

در انتهای فیلم، الیزابت صلیب خود را دوباره به گردن می‌آویزد و این به معنای آنست  که نه تنها وی باور و اعتقادات خود را از دست نداده بلکه جستجوی او برای درک حقیقت عمدتاً جنبه معنوی دارد. این مسئله دیگر به علم ارتباطی ندارد بلکه بر نیاز ذاتی انسان برای پیدا کردن پاسخ سوالات وجودی دلالت دارد.

الیزابت صلیب خود را به گردن می‌آویزد و تصمیم می‌گیرد تا حقیقت را درباره مهندسان بیگانه بفهمد.

کل داستان فیلم را می‌توان در چارچوب یک استعاره معنوی تفسیر کرد– جستجو برای یافتن حقیقت. عنوان خود فیلم، پرومتئوس، نیز تا حدود زیادی به جنبه اسرارآمیز بودن فیلم اشاره دارد.

پرومتئوس و جستجو برای روشنگری و کشف حقیقت

در اسطوره‌شناسی یونان پرومتئوس یک تیتان است، یعنی نخستین نژاد از الهه‌هایی که پیش از خدایان کوه المپ آمده بودند. وی آتش را از خدایان دزدید و آن را به بشر داد– اقدامی که پیشرفت و تمدن را به همراه داشت. برای تحقق این هدف و رساندن آتش (نماد دانش الهی) به انسان، پرومتئوس به شخصیتی مهم در اسطوره‌شناسی مکاتب مرموز و تصوف‌آمیز همچون فراماسونری و روسیکروسیانیسم  تبدیل شد که مبنای آنها بهره‌گیری از دانش اسرارآمیز برای رسیدن به الوهیت است.

پرومتئوس، که همانا کاراکتر محبوب نخبگان روشنگراست، عمدتاً‌ در مرکز راکفلر به تصویر کشیده می‌شود.

معادل یهودی-مسیحی پرومتئوس، “لوسیفر”  از فرشتگان سقوط کرده است که هوش بالایی دارد و زمانی محبوب خداوند بود اما از فرمان خداوند سرپیچی کرد و گونه جدیدی از دانش را به انسان انتقال داد. لوسیفر یک واژه لاتین و به معنای “آورنده آتش” است و پرومتئوس با آوردن آتش برای انسان آن را واقعیت بخشید. گفته می‌شود این “آتش” همان علم اسرار است که در مکاتب مرموز و تصوف‌آمیز آموزش داده می شود بطوریکه به “انسان‌های منورالفکر” اجازه می‌دهد تا به جایگاه خدایان بازگردند.

به نظر می رسد ماجرای ناظران و نفیلیم که در بالا تشریح گردید، از همان الگوها و اندیشه‌های دوران باستان تبعیت می‌کند که در داستان نافرمانی “پسران خدا”، تبعیدشان به کره زمین و انتقال دانش به بشریت بازگو شده است. از ناظران نیز همچون شیطان (لوسیفر) تحت عنوان “فرشتگان سقوط کرده” یاد می‌کنند. بنابراین در جایی از فیلم شاهد هستیم که بین این اسطوره‌ها و نمادگرایی فیلم ارتباط بسیاری وجود دارد.

در آغاز ماموریت، مدیر موسسه حامی این سفر فضایی جلسه توجیهی برگزار نموده و درباره اهمیت این ماموریت چنین سخنرانی می‌کند:

با این وجود، مکاتب مرموز و تصوف‌آمیز بر این باورند که روشنگری شامل حال همه افراد نمی‌شو

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: